Main dan kanak-kanak tidak boleh dipisahkan. Umpama lagu dan irama. Oleh kerana bagi kanak-kanak bermain adalah suatu keperluan. Ia satu bentuk pekerjaan bagi peringkat awal kanak-kanak. Khususnya peringkat di bawah 9 tahun. Di mana mereka belajar walaupun ketika bermain. Tertakluk kepada kita, selaku ibu bapa menentukan hendak menekankan pengisian ilmu yang hendak diterapkan pada ketika itu.
Di sini saya hendak berkongsi pengalaman di taman permainan Shah Alam. Maklumlah sekarang ini cuti sekolah. Maka petang tadi kami sekeluarga bersiar-siar di taman permainan. Biasalah bukan main gembiralah 3 orang anak saya. Mereka adalah Ahmad Syafiq (9 tahun), Ahmad Syahmi (7 tahun) dan Nur Sakinah (5 tahun).
Tiba-tiba Ahmad Syafiq memanggil saya lalu menunjukkan bahagian peralatan bagi 'wipe spider' telah rosak. Saya tergamam.
Anak saya menyatakan ini bahaya kepada kanak-kanak yang juga pengguna taman permaian ini.
Saya bersependapat dengannya. Lalu menasihatinya agar memaklumkan kepada kanak-kanak yang bermain di situ supaya tidak pergi ke bahagian yang rosak itu.
Selepas itu Ahmad Syafiq mengajak adiknya Ahmad Syahmi untuk bermain permainan lain yang lebih selamat.
Saya amat berbangga dengan kepekaan Ahmad Syafiq yang mementingkan keselamatan ketika bermain. Beliau telah tahu kepentingan keselamatan diri. Hal ini menunjukkan anak saya ini telah dapat membuat keputusan yang bijak selaku pengguna. Ini suatu pencapaian daripada proses bimbingan, pendidikan dan asuhan yang telah saya berikan selama ini.
Sesungguhnya usaha mengasuh, membimbing dan mendidik anak-anak hanya perlukan kepada perkembangan positif prosesnya. Ianya adalah jihad dan ibadah. Maka ianya memerlukan usaha yang berterusan. Tiada had limit.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan